งานนี้ตามที่หมายตาไว้ เป็นการเตรียมวิ่งสำหรับการลงแข่งระยะครึ่งมาราธอนที่พัทยา หลังจากป่วยมาตั้งแต่ต้นเดือน ก็พยายามจะลุ้นตัวเองตลอดว่าให้หายไวไว ให้ทันลงสนามในวันนี้ แล้วเมื่อถึงวันแข่ง วันนี้ ได้นำน้องและหลาน 2 คนมางานนี้ด้วย เพื่อให้เค้ารู้สึกชอบการออกกำลังกาย
แต่เมื่อถึงเวลาจริง สภาพร่างกายไม่พร้อมที่จะวิ่งระยะฮาล์ฟ จึงตั้งใจจะเปลี่ยนมาลงระยะมินิและวิ่งกับหนุ่ยแทน แต่เมื่อไปถึงงาน สภาพงานคนน้อยมากหรือเรียกได้ว่าไม่มีคนเลยทีเดียว
ความลังเลเริ่มเกิดขึ้นกับความปลอดภัยของหลาน 2 คนที่จะส่งไปให้เดินระยะ 2.5 กม ตามที่งานประกาศ จึงเปลี่ยนใจยกเลิกการวิ่งในวันนี้และมาเดินกับหลานแทน ส่วนหนุ่ยก็วิ่งระยะมินิตามที่ได้สมัครไว้ล่วงหน้าแต่แรก
การเดินการกุศลงานแรกของหลาน ดัง ก็ได้เริ่มขึ้น ซึ่งเป็นอีกงานที่ทำเอาผมปวดหัว
เส้นทางปล่อยตัว ออกจากลานพระบรมรูปทรงม้า เลี้ยวซ้ายเข้าถนนศรีอยุธยา และไปเลี้ยวซ้ายอีกทีตรงถนนสวรรคโลก แต่แปลกระยะที่ขึ้นมาแสดงให้เห็นว่า เกือบ 2 โลแล้ว แล้วจะเดินอย่างไรให้ได้ 2 โลครึ่งตามที่ประกาศ เริ่มชักไม่แน่ใจแล้ว เพราะไม่ได้ดูเส้นทางนี้มาก่อน ว่าเป็นอย่างไร
2 กม ผ่านไป กลุ่มพยาบาลที่วิ่งเริ่มหมดแรงและเดินในที่สุด จน ดังๆ สามารถเดินแซงได้ แต่ตอนนี้หลานเริ่มออกอาการแล้ว
"เมื่อไหร่จะถึงอ่ะกู๋ หนูหิวน้ำ" เริ่มส่งเสียงโอดครวญ
แต่ข้าพเจ้าไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะตั้งใจจะหาซื้อน้ำจากแถวนั้น ก็ไม่มีร้านค้าใดๆ หรือ 7-11 เลย จนกระทั่งมิงค์ เริ่มโอดครวญตาม และดังก็บอกว่าไม่เดินแล้วเดินไม่ไหว ข้าพเจ้าเลยต้องแก้ไขสถานการณ์ให้เค้าเอากล้องไปเดินถ่ายรูป ซึ่งก็แก้ไขปัญหาไปได้อีกเปาะหนึ่ง ซึ่งเมื่อผ่านระยะสามโล ปัญหาใหม่ก็มาอีกครา เมื่อดังไม่ยอมเล่น ไม่ยอมเดินแล้ว จะให้อุ้มอย่างเดียว เพราะปวดขา
ข้าพเจ้าป่วยก็ป่วยอยู่ แถมยังต้องมาอุ้มอีก แต่ก็ต้องทำไม่งั้นไม่ถึงแน่ๆ อุ้มมาได้ 1 กม เลยแกล้งถามว่าเดินเองได้ไม๊ เดี่ยวเค้าถ่ายรูปไม่สวยนะเวลาอุ้ม ดังจึงยอมลงมาเดินอีกครั้งที่ กม ที่ 4 กว่าๆ หลังเลี้ยวเข้าถนนศรีอยุธยาเส้นเดิม
การเดินทางอันยาวนานจึงจบลง พร้อม กับ ไมโครมาราธอนแรกของ ดังดัง สรุปใช้เวลาเดิน 1:03:31 กับระยะ 4.66 กม
อยากจะด่าผู้จัดงาน ก็ด่าได้ไม่เต็มปาก กับระยะที่ผิดเพี้ยนไปถึง 2 กม น้ำไม่มีสักจุด เพราะคิดว่าเดินไม่เหนื่อย
แต่ก็ด่าไม่ได้ เพราะงานนี้เป็นงานที่ทั้งครอบครัวตั้งใจมาช่วย หลังจากที่เดือนก่อน น้องดัง ป่วยต้องเข้า โรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการไข้เลือดออกที่ โรงพยาบาลทหารเรือ และได้รับการดูแลอย่างดี จึงทำให้เราด่าไม่ลงจริงๆ
สำหรับเส้นทางมินิ เป็นอย่างไรไม่รู้ แต่หนุ่ยเล่าให้ฟังว่าสนุกมากกับการวิ่งขึ้นสะพานพระราม 8 ดูมันตื่นเต้นมากเหลือเกินกับเส้นทางนี้
ไช้
10 กรกฏาคม 2011
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น