วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

Race 83 เกือบโดนน้องเก็บ

Race 83  ดรุณา นารี มินิ

หลังจากพบกับความบอบช้ำอาทิตย์ก่อน เมื่อได้หยุดพักฟื้นสภาพร่างกายในสัปดาห์ต่อมา ทำให้สภาพจิตใจและร่างกายดีขึ้นเหมือนชารต์ไฟเข้า  ซึ่งต่างจากนาฬิกาข้าพเจ้า โดยสิ้นเชิง

ตลอดสัปดา์ห์กับความพยายามในการคืนชีพนาฬิกาคู่ใจ ทำให้ต้องเข้าไปค้นหาความรู้ที่เว็บไซด์ https://forums.garmin.com/forumdisplay.php?282-Forerunner-610  อยู่ตลอด ทำให้รู้ว่ามีบุคคลทั่วโลก ประสบปัญหาเดียวกับข้าพเจ้า

ไม่ว่าจะเป็น ตัวเรือนลอกเห็นทองแดง  การชาร์ตไฟที่ไม่เข้า  ความเปลี่ยนแปลงหลังจากการอัพเกตเวอร์ชั่น

การซื้อของนี่ไม่ต่างจากการซื้อหวยเลยจริงๆ


วันนี้มาแข่งที่นี่ กับเป้าหมายที่เปลี่ยนไปในปีนี้ ที่หลังจากเข้ารับการฝึกกับอาจารย์ จึงพยายามจะวิ่งระยะ มินิให้เวลาดีขึ้น และหวังว่าเป้าหมายที่คิดไว้ 45 นาที ปลายปีนี้จะทำได้สักที

ดังนั้นการเปลี่ยนมาแข่งขันระยะมินิ ณ ที่นี่ จึงเกิดขึ้น เป็นการย้อนรอยครั้งแรกในการมาแข่งที่นี่  วันนี้ก่อนมาแข่ง น้องชายกระซิบบอกว่า งานนี้ขอเก็บพี่ย้งให้ได้ เพราะพี่ย้งแรงมาช่วงนี้  (โดยหารู้ไม่ ตัวข้าพเจ้าก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายของเค้า)

สามหนุ่มจากเซ็นทรัลพระราม 2 อยู่ในแนวระนาบเดียวกันที่จุดปล่อยตัว เพื่อหวังที่จะพิชิตชัยในครั้งนี้ให้ได้  เมื่อสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้น ไม่เป็นการรอช้า  ในช่วง กม แรก กลุ่มแนวหน้า แนวกลาง แนวหลัง ที่ชอบมาอยู่ข้างหน้า ทำให้การวิ่งในช่วงแรก ต้องวิ่งตามจังหวะของกลุ่ม เพื่อไม่ให้ไปขัดขวางการวิ่งและเป็นอันตรายต่อผู้อื่น ซึ่งกว่าจะเริ่มสลัดหลุด ก็เป็นระยะ กมที่ 2 ที่นักวิ่งส่วนใหญ่เริ่มผ่อนความเร็ว ข้าพเจ้าอาศัยจังหวะคนอื่นเผลอ กระชากออกทันที โดยควบคุมเวลาไว้ที่ 4:50 เพื่อไม่ให้เหนื่อยและความอดทนหมดก่อนที่จะวิ่งครบ

บอย วิ่งตามมาโดยไม่ห่าง โดยมีหนุ่ย วิ่งดราฟท์ มาอยู่ข้างหลัง โดยตลอด  ซึ่งสามารถประคองเวลาได้ดีกว่าการซ้อมอีกในครั้งนี้

เมื่อวิ่งครบ 5 กม นั้นในใจก็คิดว่าตัวเองวิ่งจังหวะเร็วกว่าเดิม แต่จากการตรวจเช็คนั้นทำให้รู้ว่าเป็นการวิ่งที่จังหวะเท่าเดิม แต่ต้องใช้ความพยายามมากขึ้น นั่นทำให้รู้ว่าจริงๆแล้ว ร่างกายเราเริ่มล้าแล้ว  มาถึงตอนนี้เริ่มสะลัด กลุ่มยังเติร์ก ทั้งสองได้แล้ว ที่ กม ที่ 9  จากนั้น ข้าพเ้จ้าก็โกยอย่างเดียวเหมือนเดิม

สิ่งที่ทำให้ประหลาดใจ ก็ คือ ผู้ที่วิ่งตามข้าพเจ้าเข้าเส้นใจมาที่หลัง ก็คือ น้องชาย ของข้าพเจ้า หาใช่คู่ปรับตลอดกาล   เกิดอะไรขึ้นระหว่าง สองคน นี้ ระหว่างทาง เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้ายังฉงนใจอยู่

ระยะ  10.22 กม

ไช้ ใช้เวลา  50:00
หนุ่ย ใช้เวลา  50:02
บอย ใช้เวลา 5X:XX

เกือบไปแล้ว

ไช้ 8 VS บอย 14

เมื่อจบการแข่งขัน  น้องชายบอก ขออีก 10 เมตร เฮียโดนเก็บแน่  นี่หรือคือเป้าหมายที่แท้จริงของมัน

เมื่อกลับไปย้อนดูเวลาช่วง กม สุดท้าย  มันวิ่ง 4 นาทีต้นๆ ดีที่เราสะสมไว้เยอะไม่งั้นคงโดนตีหัวอีกราย

งานนี้หนุ่ยได้รับถ้วย อันดับ 5 เป็นถ้วยแรกของการแข่งขัน

คู่แข่งคนใหม่


5 กุมภาพันธ์ 2012



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น