โครงการสมันน้อยสอยพยัคฆ์ โครงการ 2 ที่พัทยานี้ เป็นอีกงานที่ตั้งใจจะปราบนิวตันให้ได้ เพราะบาดแผลจากวิ่งเพื่อครอบครัวยังเจ็บลึกอยู่ในจิตใจ การเดินทางมาแข่งขันในครั้งนี้ก็เหมือนกับงานอื่นๆที่คณะเราเมื่อเดินทางออกต่างจังหวัด จะต้องมีเที่ยวก่อนวิ่ง ครั้งนี้ เราตั้งใจไปไหว้พระที่วัดญาณสังวร และ เที่ยวชมความงามของไร่องุ่น ซิลเวอร์เลค
อากาศวันนี้ร้อนแรงมาก เมื่อเดินไปสักการะ พระธาตุเรียบร้อย แล้ว เมื่อเดินลงมาตากแดด เกิดอาการหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมขึ้นมา จึงหยุดทำกิจกรรมทุกอย่าง โดยอาศัยให้หลานไปช่วยซื้อน้ำมะพร้าวมาดื่มเพื่อแก้ไขอาการ หลังจากหลบแดด อาการจึงดีขึ้น จากนั้นจึงเดินทางต่อไปที่ ไร่องุ่นซิลเวอร์เลค ในขณะที่คนอื่นเดินถ่ายรูปกันเป็นคู่ๆ ท่ามกลางแดดอันร้อนแรง ข้าพเจ้า จึงอาศัย ร่มเงาของซุ้มที่นี่อยู่ในนั้นเืพื่อหลับ และหลับสนิทจริงๆ
จากนั้นจึงเดินทางไปที่จัดงานเพื่อรับเบอร์และเสื้อ ก่อนกลับเข้าที่พัก ซึ่งที่ตรงนี้ใช้เวลาไปหลายเหมือนกัน เพราะต้องกลับไปที่พัก และกลับมาใหม่เพื่อหาข้าวกิน สรุปได้กินกันที่ร้าน ฮอตพ็อท
จากนั้นจึงกลับที่พัก มาในปีนี้ ได้จองไว้สองที่ คือ ที่ออลซีซั่น กับอีกที่จำชื่อโรงแรมไม่ได้เพราะฝากประธานจองให้เหมือนปีก่อน แต่ปีนี้ได้ห้องใหญ่กว่าเดิม โรงแรมนี่อยู่ติดริมหาด ข้าพเจ้ากับบอย จึงขอเลือกนอนที่นี่เพื่อสะดวกในการวิ่งพรุ่งนี้ ส่วนผู้ติดตามนอนอีกโรงแรม ซึ่งบรรยากาศและอาหารเช้าดีกว่า
เช้าเวลาตี 4 เป็นเวลาตื่นนอน และหลังจากปฏิบัติภาระกิจส่วนตัวเสร็จ จึงทำการจ็อค จากที่พักไปที่บริเวณเซ็นทรัล พัทยากลาง ซึ่งเมื่อไปถึงสักพัก ก็ใกล้เวลาปล่อยตัวของฮาล์ฟ แล้ว แต่ข้าพเจ้ากลับมีอาการโดนข้าศึกบุก จึงต้องทำการวิ่งกลับไปที่พัก เพื่อจัดการ และเดินทางกลับมาที่งานอีกครั้ง ซึ่งยังไม่ทันถึง ข้าศึกอีกฝ่ายก็จู่โจมเข้ามาอีก คราวนี้วิ่งกลับด้วยความเร็วสูงเพราะใกล้เวลาปล่อยตัวเต็มที่แล้ว
เครานี้จัดแจงจนแน่ใจว่าข้าศึกทั้งหลายตายหมดแน่นอน จึงรีบวิ่งกลับมาที่จุดสตารท์ และเมื่อกำลังจะทำการยืดเหยียด เพราะวอร์มมาเยอะแล้ว ก็เจอกับพี่ย้ง พี่ย้งเลยลากไปอยู่ข้างหน้า เพราะโค๊ชบอกว่าถ้าจะทำเวลาดีดี ไม่ควรยืนข้างหลัง
บ่ะแล้ว สรุปไม่ได้ยืดเส้น คงไม่เป็นไรมั้ง เพราะบ้างครั้งที่ซ้อมเราก็ยังไม่ได้ยืดเลย
คราวนี้ ออกตัวได้แรงสมใจ ไม่ใช่เพราะขาพาไป แต่คนอื่นพาไป ไม่เร็วก็ต้องเร็วอ่ะครับ เพราะข้างหลังกรูกันเข้ามา ล่อ กิโลแรก ไป 4.21 นาที เครียดแล้ว อาการเดิมเข้าสิง จึงเริ่มประคองตามจังหวะตัวเอง ในขณะที่ โก และ พี่ย้ง ลิ่วไปเรื่อยๆ จนคลาดสายตา
จะคอยมองตรงนี้ใกล้ๆ ไม่ให้รบกวนเธอ เพราะวิ่งกันขนาดนี้ ไล่ไป ตัวเองตายแน่ เลยปล่อย วิ่งตามจังหวะตัวเอง โดยหวังว่าจะมีปาฏิหาร์ยเกิดขึ้นในวันนี้
เมื่อจะไม่มีเหตุการณ์อะไร การวิ่งก็ไปตามจังหวะปกติ จนกระทั่งได้ยินเสียงทักจากพี่นง ที่วิ่งสวนมา ว่า "ย้ง โก อยู่ข้างหน้า แต่เฮ้ยไช้วิ่งหายใจผิดปกติมากวันนี้ น่าจะไวไป" สิ้นเสียงไม่เท่าไหร่ ในใจยังแย้งอยู่ว่าปกติ ก็วิ่งแบบนี้ หอบแบบนี้แหละ ให้จังหวะตัวเอง แต่พอพ้น กมที่ 8 จุดให้น้ำที่ 4 เท่านั้นแหละ กล้ามเนื้อน่องฝั่งซ้ายกระตุกขึ้นมา เหมือนจะเป็นตะคริว จนวิ่งไม่ได้ต้องหยุดเดินในที่สุด
นักวิ่งท่านอื่นที่ เราแซงมาไล่ทยอยแซงกลับไปทีละคนสองคน รวมถึงพี่น้อยด้วย
วิ่งไป ก็โดนชาวบ้านแซวบ้าง ถามอาการบ้าง ก็รู้สึกอายเหมือนกัน จะพยายามวิ่งอีก เพื่อให้จบแบบดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป แต่ก็ยังไม่สามารถทำได้ พยายามลองวิ่งอยู่หลายเที่ยว ก็ไม่ไหว จนต้องยอมแพ้ในที่สุด
ในใจคิดไปถึงปีหน้าแล้วว่า จะต้องมาลงมินิที่นี่อีก ระยะอื่นไม่ลง เพราะแค้นใจมาก
เมื่อเกือบถึงเส้นชัย เจอน้องเบสวิ่งสวนกลับมา พร้อมส่งน้ำให้ 1 ขวด เราก็รับมาแบบงงๆ ปนมึนๆ เจอหลายตากล้องแซวซะยับเลยวันนี้ ระหว่างเดินเข้าเส้น
เมื่อเข้าเส้นชัย แล้วจึงเดินทางกลับที่พักทันที เจ็บครั้งนี้อีกนาน แต่ก็ไม่วายหลังอาบน้ำเสร็จ ก็เดินกลับมาดูเพื่อนๆ ในวันนี้ จึงรู้ว่า นอกจากข้าพเจ้าแล้ว ยังมีคนยางแตกเป็นเพื่อนอีกหลายคนไช้
15 กรกฏาคม 2555
ระยะจริง 11.02 กม
ไช้ ใช้เวลา 1.06.21 กม (ทนเดิน 3 กม. เต็มๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น