ฝนฟ้าจะต้องตกห่าใหญ่ในปีนี้แน่นอน ทำไมข้าพเจ้าถึงได้เอ่ย วลี อันเป็นสิ่งอัปมงคลเยี่ยงนี้ออกมา นั่นเพียงเหตุผลเดียว ที่ได้จากน้องชายของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าใช้เวลาร่วม 1 ปี เพื่อชักชวนให้น้องๆ หลานๆ มาร่วมออกกำลังกาย แต่หาได้มีปฏิกิริยาตอบรับ ทำให้ข้าพเจ้าเลิกชวนแล้ว เพราะคิดว่า ถ้าคนเราอยากทำอะไร ก็ต้องมาจากความอยากของตัวเอง
แต่ข้อสงสัยนั้น ถูกทำลายโดยสิ้นเชิงก่อนวันงาน 1 อาทิตย์ เฮียเทพ นำเสื้องานมาจำหน่ายให้ที่สวนเฉกเช่นเคย ซึ่งในครั้งนี้ ผมได้สั่งซื้อไป 3 ตัว ไม่ใช่ว่าจะไป 3 คนหรอกนะ แต่อยากได้พระในงาน นำไปฝากญาติที่เคารพ เลยซื้อหลายเบอร์
ซึ่งน้องและหลาน เมื่อเห็นเสื้อและเบอร์ในครั้งนี้ จึงเอ่ยปากถามข้าพเจ้า ถึงรายละเอียด และขอไปด้วย
"ไม่น่าเชื่อหูตัวเอง พับผ่าสิ"
เมื่อถึงวันงาน สามชีวิตได้เดินทางไปยังสถานที่นัดหมาย โดยมิได้มีอาการเกี่ยงงอนแต่อย่างใด
นัดกันไว้ว่าให้ น้องกับหลาน ลงแค่ระยะ 5 กม พอ โดยให้วิ่งๆ เดินๆ ส่วนข้าพเจ้าลงเต็มเช่นเคย
งาน วิสาขบูชะ มักจะสตาร์ท เวลา 7 โมงเสมอ ซึ่งครั้งนี้ก็เช่นกัน แสงแดดเริ่มแผดเผา ผู้คนมากมายร่วมเดินทางมาที่นี่
การปล่อยตัว ปล่อยพร้อมกันทั่งสองระยะ หลังจากกำชับกับทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว ข้าพเ้จ้าก็ออกวิ่งตามปกติ แต่เป็นจังหวะที่ช้ากว่าการแข่ง เพราะต้องการถนอมร่างกายไว้
และเมื่อวิ่งถึงเส้นชัย ก็คิดว่า ทั้งคู่เข้ามาแล้ว ปรากฏว่าเจอ มิงค์แค่คนเดียว สอบถามจึงได้ความว่า หนุ่ย ไปวิ่งเต็มระยะ
ซึ่ง ก็ยิ่งทำให้ประหลาดใจ ไปอีก ซึ่งการวิ่งครั้งแรกของหนุ่ย ก็ใช้เวลาพอสมควร กับคนที่ไม่เคยวิ่ง ไม่ค่อยออกกำลังกายเท่าไหร่
และ ได้รับคำพูดกลับมาอีกว่า งานหน้าไปไหนขอไปด้วย
ช่างเป็นวันธงชัย จริงๆ วันนี้ เริ่มวิ่งวันพระใหญ่ด้วยน้องตรู
หลังจากเข้าเส้นชัย ให้พระ พรมน้ำมนต์เรียบร้อย ก็ได้เวลามุ่งหน้าตามล่าก๋วยเตี๋ยวหลอด แต่ก็พบความผิดหวังกลับบ้าน
ไช้
17 พฤษภาคม 2011
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น