วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Race 92 เพื่อครอบครัว

Race 92 เครือข่ายครอบครัว


งานเครือข่ายครอบครัว ปีนี้ ได้จัดขึ้นที่กระทรวงสาธารณะสุข นนทบุรี ซึ่งสนามนี้ ถือเป็นสนามทดสอบของกลุ่มสมันน้อย ที่มาฝึกวิ่งกับโค๊ชสถาวร ซึ่งวันนี้มาทดสอบกันคับคั่ง ต่างคนต่างมีเป้าหมายที่จะพิชิตกันทั้งนั้น เพราะในกลุ่มที่ฝึกด้วยกันอยู่มีฝีเท้าใกล้เคียงกัน

เท่าที่สังเกตุวันนี้ผู้มาร่วมงานไม่เยอะเท่าใดนัก เพราะคืนวันเสาร์มีฝนตกลงมา คิดว่าทำให้หลายคนตัดสินใจนอนต่อไม่เดินทางมาวิ่ง

ที่จุดสตารท์วันนี้ สายตาแทบทุกคู่มีความมุ่งมั่นกับการแข่งขันวันนี้ ข้าพเจ้าก็เช่นเดียวกัน ที่หวังว่าจะสามารถทำลาย PB ของเดือนก่อนให้ต่ำลงไปอีก การเล่นกับความเร็วนี่เหมือนสิ่งเสพติดจริงๆ ยิ่งได้ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นไปทุกๆครั้ง แต่็ทุกครั้งก็ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวดเช่นเดียวกัน

สิ้นเสียงปล่อยตัว วิ่งทยานออกไปด้วยความเร็วเพื่อสปริ้นหนี ในกลุ่มด้วยความเร็วมากกว่าต้นทุนตัวเอง ที่ pace 4:30  วิ่งไปสักพักจึงเริ่มผ่อนลง เพราะฝูงชนน้อยลง แต่ความจริงคือเร็วเท่านี้ ไปได้แค่นี้ เพราะ ร่างกายเริ่มต่อต้านสปีดนี้แล้ว พอผ่านจุดกลับตัวแรกที่ระยะ 2.5 กม. ขาเริ่มยกไม่ขึ้น กางเกงที่ีใส่รัดกล้ามเนื้อ เริ่มเสียดสี คิดว่าคงเป็นเพราะขนาดเล็กเกินไป รู้สึกถึงอาการแสบ เท้าที่เจ็บ เริ่มเจ็บขึ้นอีกครั้ง พยายามประคองระดับความเร็วให้อยู่ที่ต่ำกว่า 5 นาที ต่อ กม. เพื่อพยายามรักษาระยะ ที่กลุ่มนำที่ฝีเท้าใกล้เคียงกัน ที่วิ่งกันอยู่ ทั้งพี่นง พี่วิเชียร และน้องโก ซึ่งตอนนี้บอย กับพี่ย้ง ตามหลังอยู่ ส่วนกลุ่มหลังที่หลังสตาร์ทแล้วที่ข้าพเจ้าแซงมา ซึ่งก็ยังไม่เห็นตามขึ้นมาก็มี คุณป้อม พี่ประสิทธิ์ พี่จุ่ม พี่โสภา ซึ่งทั้งหมดนี้ ไม่รวมกลุ่มแนวหน้า มีไคลฟ์ หมวดตุ้ย เอ็ม เป็ด และ 
ม๊อก ที่กดเทอร์โบตั้งแต่ออกตัวแล้ว

หลังจากวิ่งไปถึงจุดกลับตัวที่ 2 ตรงหน้าโรงพยาบาลศรีธัญญา เริ่มเก็บอาการไว้ไม่อยู่ ตาเริ่มลาย และหูเริ่มอื้อ จึงต้องผ่อนความเร็วลงอีก จนเกาะกลุ่มนำไม่ได้แล้ว เลยต้องปล่อย พี่นง กับ โก ไป  แต่จากนั้นไม่นาน ก็โดนนิวตันคู่แรงของพี่ย้งเก็บ ไปอีกที่ เริ่ม กม. ที่ 9  ซึ่ง 2 โลหลังของเฮียแกแรงจริง ๆ สมกับที่ซ้อมสปีด 2 โลหลังมาตลอด ซึ่งต่างกับข้าพเจ้าที่เหมือนหัวใจจะออกจากล่าง

ซึ่งพยายามจะเร่งแต่ก็เร่งไม่ขึ้น แต่ก็ยังดีที่งานนี้ บอยตามขึ้นมาไม่ทัน เห้อ รอดไปอีกงาน 
อยากจะบอกว่าถ้าเสื้อไม่เหมาะกับวิ่งแล้วเอามาใส่เนี้ย ตัวแทบระเบิด เพราะหลังวิ่งจบ ถอดเสื้อเกือบขว้างทิ้งแล้ว ดีที่ว่ามันแพงและสปอนเซอร์ให้มาด้วยอิอิ  ตอนนี้แขวนเสื้อไว้ใส่ชมวิวอย่างเดียวแล้ว






ระยะทาง จริง 10.3 กม.

ไช้ ใช้เวลา 50:39 (จากข้อมือตัวเอง)
บอย ใช้เวลา 51:07

ไช้ 11 vs บอย 17







ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น